Ο Γρηγόρης ΖΕΙ...Ο Αλέξης ΘΑ ΖΗΣΕΙ...

"……
Μόλις έφτασε κοντά ο Διοικητής, πέρασε το χέρι του από το παχύ μουστάκι του και του είπε:
- Πάμε.
- Πού; τον ρώτησε ο Γιάγκος κι έπιασε κάτω απ' η μασχάλη του το κλομπ, για να βεβαιωθεί πως δεν φαινόταν.
Ο Μαστοδοντόσαυρος μπήκε στο νόημα αμέσως.
- Του πέρασα ένα σκοινάκι στην κορφή, για να πιάνεται πιο εύκολα, του είπε ο Γιάγκος.
……..
- Να σε κεράσω ένα ποτηράκι, κύριε Διοικητά; τον ρώτησε μάγκικα.
- Σήμερα δε πρέπει να πίνεις καθόλου. Έχεις δουλειά, βαριά δουλειά, και πρέπει να ‘ναι το μυαλό σου καθαρό.
Κάθισαν σε ένα μπουγατσατζίδικο. Μεγάλη τιμή για τον Γιάγκο να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον Διοικητή.
……..
- Η συγκέντρωση τους ήταν να γίνει στην «Κατακόμβη». Αλλά η αίθουσα δεν πρόκειται να τους παραχωρηθεί. Θα μαζευτούν όμως εκεί, ώσπου να βρουν άλλη αίθουσα. Θα πας κι εσύ απ΄ έξω νωρίς το απόγευμα, χωρίς το καμικάζι, και θα τους κάνεις τον κάργα.
- Θ’ αρχίσω να δέρνω από κει; Ρώτησε ο Γιάγκος.
……..
- Όχι. Θα πας εκεί μόνο για τρομοκρατία. Εσύ είσαι απόψε για το Μεγάλο Πρόσωπο. Δεν πρέπει να εκδηλωθείς από νωρίς. Αυτοί δεν μας ενδιαφέρουν.
……..
Κι είδε την αγριάδα στα πρόσωπα των «αντιφρονούντων», είδε τους χωροφύλακες, άλλους με στολή κι άλλους με πολιτικά, ΝΑ ΑΔΡΑΝΟΥΝ, είδε τις ΠΕΤΡΕΣ ΠΟΥ ΡΙΧΝΑΝ στα παράθυρα της Δημοκρατικής Συνδικαλιστικής Λέσχης, άκουσε τις φωνές «Βούλγαρε, Ζ, θα πεθάνεις!», «πούστηδες, θα πεθάνετε όλοι σας!» και μερικούς απ’ τους πιστούς που πήγαιναν στη συγκέντρωση ξαφνικά να τους αρπάζουν οι άλλοι και ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΡΝΟΥΝ σ’ απόμερες γωνιές......” (Ζ, Βασίλης Βασιλικός, 1966, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, Αθήνα, σελ. 26-35).

Το παραπάνω κείμενο παρουσιάζει αποσπάσματα από το βιβλίο «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού. Είναι η συνεννόηση του διοικητή της αστυνομίας με το δολοφόνο του Γρηγορίου Λαμπράκη και οι σκηνές που επικρατούσαν λίγο πριν τη δολοφονία.

“……..
Ναι γιατί του άρεσε να δέρνει τους κόκκινους. Το φχαριστιόταν ως τα μύχια της ψυχής του. Η τελευταία φορά ήταν πριν από τρεις βδομάδες, στη εργατική Πρωτομαγιά. Μπήκε ανάμεσα τους με τα άλλα παιδιά της οργάνωσης και τους έδωσε ένα μαθηματάκι.
……
Αυτό, μάλιστα, ήταν ξύλο: με το κλομπ συνέχεια του χεριού, με τα χέρια συνέχεια της ψυχής, με την ψυχή συνέχεια της διδασκαλίας του Αρχηγόσαυρου…..” (Ζ, Βασίλης Βασιλικός, 1966, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, Αθήνα, σελ.20).

Είναι οι σκηνές που επικρατούσαν στη χώρα την εβδομάδα μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Και υπάρχουν και άλλα τέτοια video και εικόνες «απείρου κάλλους». Αστυνομικοί με κουκουλοφόρους μαζί σε διαδηλώσεις μαθητών να επιβάλλουν την τάξη… Ή την αταξία;

Δυνάμεις καταστολής εναντίον μαθητών. Παιδιών που ξεσηκώθηκαν γιατί ένας συμμαθητής τους σκοτώθηκε από το όπλο ενός ειδικού φρουρού. Ξεσηκώθηκαν, αντέδρασαν, βγήκαν στους δρόμους! Είναι τα ίδια παιδιά που ένα χρόνο πριν οι μεγάλοι έκριναν τον τρόπο ντυσίματος τους, emo, και απορούσαν γιατί δεν αντιδρούν και δεν επαναστατούν όπως όλοι οι έφηβοι. Και να τώρα που επαναστάτησαν…. Για τον Αλέξη, για τα προβλήματα τους, για τα προβλήματα μας….

Η ομιλία του Γρηγορίου Λαμπράκη για την ειρήνη δεν άρεσε τότε και η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους… Η αντίδραση των σημερινών παιδιών δεν αρέσει και τη συνέχεια τη ζούμε καθημερινά…

Αναρωτιέμαι, άραγε άλλαξε τίποτα από τότε; Οι κυβερνήσεις μπορεί να άλλαξαν, ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται οι κατά καιρούς κυβερνόντες;;;;