Η Αίθουσα του Χρόνου

Μια μέρα η αυτού μεγαλειότης, ο εαυτός μας, πρέπει να βγει από την αίθουσα του θρόνου και μαζί με τους αυλικούς του, το νου και την καρδιά, να αποφασίσει για τη ζωή του…

Από το ομώνυμο βιβλίο "Η Αίθουσα Του Θρόνου" του Τάσου Αθανασιάδη

Όταν πρωτοδιάβασα αυτή τη φράση ήμουν πολύ μικρή. Στα 14 μου δεν μπορούσα να καταλάβω το μεγαλείο που έκρυβε και απλά μου άρεσε να τη διαβάζω συχνά. Τώρα, 10 χρόνια μετά, καταλαβαίνω ότι έχω βγεί ήδη από την "Αίθουσα του Θρόνου" και έχω κάνει τις επιλογές μου όσον αφορα κάποια θέματα. Έχω τελειώσει τις σπουδές μου και η δουλειά που κάνω σχετίζεται με αυτό που σπούδασα. Αλλά πάλι νιώθω ότι μια συνάντηση με τους αυλικούς μου είναι απαραίτητη...
Μήπως επειδή δεν την έκανα σωστά όταν έπρεπε ή μήπως είναι μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται σε όλη μας τη ζωή... Μάλλον και τα δύο.