Το κορίτσι με το ροζ φόρεμα

Έχω πολύ καιρό να γράψω κάτι στο blog μου. Πολλές φορές ερεθίσματα μου δημιούργησαν σκέψεις ή βίωσα κάποιες καταστάσεις και είπα να γράψω γι' αυτές, αλλά κάτι με σταματούσε. Σήμερα μια εικόνα έφτανε για να με παροτρύνει...
Πριν από λίγες ώρες παρακολούθησα στην παραλία της Θεσσαλονίκης μια συναυλία ροκ. Η σκηνή είχε στηθεί μπροστά στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και στο κάτω τμήμα της σκηνής είχε αναρτηθεί ένα πανό που έγραφε: "ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ". Κάποια στιγμή εμφανίζεται ένα κοριτσάκι με ροζ φόρεμα μπροστά στη σκηνή και αρχίζει να τρέχει και να χορεύει στους ρυθμούς της μουσικής. Ήταν τόσο χαρούμενη και ξένοιαστη που δεν μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου από πάνω της. Αναρωτιόμουν, άραγε ξέρει τι γράφει το πανό; Μπορεί να το διαβάσει; Μπορεί να καταλάβει τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις και γιατί είναι εκεί; Αλλά είναι τόσο μικρή και αθώα που δεν χρειάζεται να τα ξέρει όλα αυτά, γιατί αυτή τα αντιπροσωπεύει. Αυτό το κορίτσι είναι η αυριανή κοινωνία που θέλουμε να είναι υγιής όσο ένα παιδί και να έχει ζήλο για γνώση όπως ένας μαθητής.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι μέσα μου είμαι ακόμα παιδί και ότι δεν έχω αλλάξει. Και σήμερα σε αυτό το κορίτσι είδα τον εαυτό μου. Νοστάλγησα τα ξένοιαστα παιδικά μου χρόνια, τότε που τα προβλήματα που είχα να λύσω ήταν πολύ εύκολα και οι έννοιες δεν με βασάνιζαν. Τότε που ήθελα να μεγαλώσω και τώρα που μεγάλωσα θέλω να είμαι πάλι παιδί... Μακάρι να ήμασταν όλοι ξανά παιδιά και να σκεφτόμασταν όπως αυτά, τόσο καλοπροαίρετα και τόσο αληθινά...